DeMaffia.nl

Arthur 'Dutch Schultz' Flegenheimer

Deprecated: mysql_connect(): The mysql extension is deprecated and will be removed in the future: use mysqli or PDO instead in /home/demaffia/public_html/clsDB.php on line 39

Dutch Schultz

Een man kwam de bar binnen zwaaiend met zijn pistool en beval de barman op de vloer te gaan liggen. Hij gehoorzaamde zo snel dat hij nooit de tweede man, uitgerust met een shotgun, zag binnen zag komen. De twee man maakte hun weg naar de eetkamer achterin en opende het vuur. Drie man waren snel geraakt en gewond. Ze vonden de vierde, de bedoelde "hit", in de badkamer. Hij had nooit een kans. Arthur Flegenheimer, alias Dutch Schultz, en zijn drie partners waren dodelijk gewond. De "Dutchman" was stervende.

In 1925 werd Schultz beide, crimineel succesvol en politiek verbonden. Hij gebruikte geld en geweld om controle te winnen over vakbonden en de "Numers Racket" of "Policy Racket". Een vroege en illegale versie van de lotterij. Van zijn vesting in de Bronx, zijn gebied spreidde zich snel in Harlem en delen van Manhattan. Hij ontdekte snel de "Drooglegging", de invoer van drank verboden door het 18e amendement (wetswijziging). Wat bewees om een lucratieve toevoeging te zijn tot zijn toch al profiterende ondernemingen. Zijn grootste aartsrivaal in zijn tijd was Vincent "MAd Dogg" Coll, een vroegere partner die Schultz zijn temperament en talent ook had. Hun gevecht, lang en bloederig, duurde jaren wat vele levens eiste. Op een gegeven moment was Schultz Coll zo zat dat hij naar een politiebureau ging en bood een nieuw huis aan aan elke officier die Coll neer zou schieten. Zijn royale aanbod werd niet geclaimd. De oorlog eindigde in 1932 toen Coll werd vermoord door drie van Schult zijn mannen, terwijl ze gebruik maakte van een telefooncel in een coffeeshop in Manhattan.

Het einde van de drooglegging in 1933 maakte Schultz niet klein. Hij spande zijn controle aan over zijn vakbonden en zijn verschillende bedriegingen en ging verder met in uitbreiden van zijn invloed in Tammany Hall, de plek van macht van de corrupte Democratische Machine welke de gerechtsgebouw leidde, politie en van alles en nog wat in New York City. Met behulp van zijn nieuw gevonden vrienden, overvallen en arrestaties werden een ding van het verleden en Schultz was vrij om uit te breiden en zijn macht te stabiliseren. Uiteindelijk, de federale regering voelde om in te stappen wanneer de lokale autoriteiten weigerde hem te vervolgen. Schultz werd aangeklaagd in 1933 voor belastingontduiking, maar het mengde zich niet in de zaken. De New Yorkse politie weigerde hem te vervolgen en hij bleef nog vrij voor 2 jaar. Toen J. Edger Hoover, directeur van de FBI, benoemde hem "Public Enemy number 1". Schultz gaf zich over, mogelijk verstandig vanwege het lot van de vorige "Public Enemy number 1", John Dillinger.

Hoewel "The Dutchman" de straf had ontlopen, het einde was dichtbij. Er liepen nog vele andere aanklagingen en zijn zaken hadden geleden tijdens zijn afwezigheid. Andere leidende New York maffioso inclusief Lucky Luciano en Albert Anastasia waren verplaatst naar zijn georganiseerde afpersing. De blijvende legale problemen hielden Schultz uit de stad. Hij begon een winkel dichtbij Newark, New Jersey, in augustus 1935 verhuisde hij in het Robert Treat Hotel. Bijna elke avond spraken hij en zijn 3 meest vertrouwde partners, Bernard "Lulu" Rosenkrantz, zijn tweede man in commando, Otto "Abbadabba" Berman en Abe "Misfit" Landau alias "Abe Frank", af in de Palace Shop House om de hoek bij Park Street. Daar spraken ze over zaken en de dagelijkse dingen. Ze hadden en regelmatige routine, wat hen een makkelijke prooi maakte op die fatale avond in oktober.

Het meest verbazende aspect van de schietpartij was niet de "hit" zelf, maar zijn nasleep. Met alle kogels en hulzen die vlogen, niemand werd in 1 keer vermoord. Schultz strompelde de badkamer uit en vroeg de barman om een ambulance te bellen. Rosenkrantz, ondanks 7 keer beschoten te zijn, vroeg zowaar voor een dime om de telefooncel te gebruiken om de politie op de hoogte te brengen van de schietpartij. Berman ademde nog steeds ondanks hij buiten bewustzijn was. Het laatste slachtoffer en de eerste om te sterven, Landau, rende achter de mannen met de geweren aan vurend met zijn pistool, veroorzaakte een schietpartij buiten op de stoep. Hij stierf aan zijn verwondingen. De politie kwam aan en ze vonden 3 gewonde mannen onder het bloed door de slachting. De twee die nog bij bewustzijn waren, Schultz en Rosenkrantz, weigerde elke vraag van de politie te beantwoorden. Ze werden allemaal overgebracht naar het New York City ziekenhuis. Op Fairmount Avenue. Toen Schultz binnen gereden werd op een brancard een fotograaf blokkeerde zijn weg. Schultz bromde, "Zeg, wat is belangrijker, jouw foto of mij leven? Smeer hem!". Vervolgens gaf hij een stagiaire de $725,00 in contanten die hij bij zich had om er zeker van te zijn voor een goede behandeling. De stagiaire droeg het geld over aan de toezichthouder van het ziekenhuis.
Toen de politie Rosenkrantz ondervroeg, hij bleef weigerden om antwoord te geven op hun vragen, en bleef herhaaldelijk vragen om een waterijsje. Om 3 uur 's nachts was Berman de tweede die stierf, hij is nooit meer bij zijn bewustzijn gekomen.

Ondanks Schultz zwaar gewond was in de buik. Duurder het nog tot donderdagavond half negen. De wond veroorzaakte een massale interne bloeding en infectie. Toen hij weer helder van geest was weigerde hij te zeggen door wie was beschoten en waarom. Zijn familieleden en vrienden, ook zijn vrouw en moeder, bezochte hem gedurende de hele dag in het ziekenhuis. Als zijn conditie verslechterd en zijn koorts toeneemt, verloor hij regelamtig zijn bewustzijn. Vaak brabbelde hij rare niet bij elkaar passende zinnen zoals: "De handschoen zal passen zoals ik je zeg" en "De stoep was in moeilijkheden, de beren waren in moeilijkheden". De autoriteiten hielden een snelschrijfster naast Schultz zijn bed om het laatste gebrabbel van Schultz op te nemen. Federale agenten en de politie van New York en New Jersy probeerde vergeefs zijn laatste woorden te analyseren na zijn dood. Ondanks sommige van Schultz zijn brabbels wees naar zijn schiet en criminele activiteiten, meestal werd gedacht dat de meeste jeugd herinneringen waren, oude rijmpjes en liedjes e.d.
Nu Schultz ook dood was, was alleen Rosenkrantz nog in leven. Het duurde nog tot 3:20u de volgende morgen. Schultz zijn lichaam werd later die dag verplaatst naar Hawthorne, New York, om hem te begraven. De enige herinnering van Dutch Schultz vandaag de dag is in Newark, een gedenkteken gegraveerd in het cement dat gebruikt is in een van de raamkanten in het Palace Chop House.

Ondanks de politie de paar aanwijzingen die zij hadden onderzochten, slaagde ze er niet in om de moordenaars te achterhalen en gingen ze verder met andere zaken.
Vijf jaar na Schultz zijn dood, in het verloop van een ander onderzoek, een veroordeelde crimineel, Mendy Weiss en Charlie "The Bug" Workman als de schieters, met Workman als de moordenaar van Schultz. De bestuurder van de vluchtauto, bekend als een kind van een Jersey City gang werd nooit achterhaald. Workman was veroordeeld in Newark en veroorldeeld tot levenslang. Weiss werd geexecuteerd in New York voor een niet betrokken moord voordat hij aan het proces begon.

Wie gaf het order om Schultz om te brengen? Waarschijnlijk was het Lucky Luciano en de andere maffioso die het "Syndicaat" opzette, die de georganiseerde misdaad in New York leidde. Schultz wou Thomas E. Dewey, iemand die achter de maffia aan zat en hen wou vervolgen, dood en dreigde hem zelf te vermoorden. Het Syndicaat dat bang was voor slechte publiciteit en de intense optreden van hun operaties, konden dat niet toestaan.
Na een mislukte poging om Dewey om te kopen, waren zij gedwongen om Schultz om te brengen om zijn bedreiging uit te voeren. Na Schultz zijn dood had Dewey natuurlijk een nieuw doelwit nodig en dat werd Luciano. Zes maanden na Schultz zijn dood werd Luciano aangeklaagd voor 63 aanklagingen met een maximum van 1950 jaar. Hij werd in juni 1936 veroordeeld. Hij werd naar de bak gebracht en begon zijn straf van 30 tot 50 jaar uit te zitten.